Bana Dönmüşsün. Şiiri - Kazım Doğan

Girdim kapıdan içeri/ kokun kalmış odanın içinde,
vazoya yeni bir demet gül koymuşsun birde,
bana dönmüşsün yeniden,
Belliki yeni gitmişsin/ yetişemedim.
Birde kağıda gül resmi çizip /seni seviyorum aşkım,
geldim/ seni özledim yoktun üzüldüm / hoşçakal aşkım demişsin.
çay bardağında ruj izlerin duruyor,
epeyde sigara içmişsin,
kül tablasında sigaran taze sönmüş,
koştum arkandan yetişirim diye/ yetişemedim.
Gitmişsin gecenin karanlığında kaybolarak,
ışıksız sokaklardan süzülerek,
cebini aradım kapalıydı cebin,
evini aradım kızın çıktı gelmemiştin,
nerdesin be güzelim nerdesin?
bilmem hangi meçhullerdesin/ hangi yerdesin?
Bende seni çok özledim.
Çaresiz aramayı bırakıp evime döndüm.
İçtiğin bardakta dudak izlerini,
vazoda çiçeklerini,
kültablasında sigara izmaritlerini sen diye öptüm.
insan ayrılınca anlıyor be gülüm,
ayrılığın o kor ateşi yakınca yüreği,
değerini anlıyor sevdiğinin
geleceksin biliyorum,
belki şimdi/belki sabah güneşiyle,
geleceksin çünkü biz birbirimiz olmadan yapamayız.
İkimiz bir ağacın dallarıyız/ kopamayız.
Geleceksin biliyorum
çünkü birbirimizi çok seviyoruz.
Çık gel gülüm karanlıkları yırtarak,
kapımı tıklatmadan/ bir melek gibi pencereden süzül gir içeri,
sana bir kahve yaptım bekliyorum,
soğumasın,
haydi gel artık merağından ölüyorum.
bekletme sevdamızı,özlemlerimizi bekliyorum.