kestim saçlarımı,
kırdım tırnaklarımı.
bütün fotoğraflarını yaktım.
çıkarıp attım çöpe
en sevdiğin kazağımı.
bir daha hiç gitmedim
oturduğun o eve.
önünden bile geçmedim
seni hatırlatır diye.
senden bana kalan yalnız gözyaşlarıdır.
bu aşktan arta kalan
gecenin karanlığıdır.
hakırdım dağlarda
anlamsız kalabalıklarda
bana dönen aşkın ıssızlığıdır.
Kayıt Tarihi : 6.4.2003 13:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!