Bana diyorlar Şiiri - Mustafa Muho

Bana diyorlar:
Kendine gel!
Sanki dağıtan benmişim her şeyi,
oyunu bozan benmişim gibi bakıyorlar yüzüme.

Bana diyorlar:
İyi ol biraz, geçer...
Geçmez be kardeşim,
bazı şeyler geçmiyor,
sadece alışıyorsun ciğersiz nefes almaya.

Bana diyorlar:
Sen eskisi gibi değilsin.
Doğru!
Çünkü o “eski ben”i siz öldürdünüz,
şimdi mezarına bakıp dua bekliyorsunuz.

Bana diyorlar:
İçine kapanma!
Ama konuşunca da susturuyorlar,
“abartma”, “dram yapma”, “herkesin derdi var” diyorlar.
Herkesin derdi var evet,
ama herkesinki benim içimi bu kadar yakmıyor!

Bana diyorlar:
Affet, büyü.
Ne zaman biri büyüse biraz daha ölüyor içinden,
ben affetmedikçe ayakta kalıyorum,
ve bu da size fazla geliyor.

Bana diyorlar…
Çok şey diyorlar.
Ama kimse:
“Nasılsın, gerçekten nasılsın?” demiyor.
Ve işte orada başlıyor
bir insanın susarak hayatta kalması.