Zamana kafa tutan bir yanı var ruhunun..nereye koysan yüzünü ufalanıp yok oluyor güzelliğin..karşı karşıya kaldığın hayatınla hep bir hesaplaşma, hep bir tutuk sen..adım atmak isteyip de donakalan bir ruhun çaresizliği var bakışlarında..nerde senin susuzluğun nerde hayatın acımasızlığı...yan yana yataklarda yatan hastalar kadar birbirine uzak birbirine bağımlı...tamam bitti derken yeniden başlamak, artık buradayım derken yolluğunu hazırlamak...çelişkilerin kaçınılmazlığı sarmış bugününü, yarınını..
Sahip olduklarınla olmak istediklerin birbirinden öyle uzak ki...boğazında sıraya dizilen her düğümün içinde saklıyorsun yaşayamadıklarını...gözlerin yanıyor, göz yaşların alev alıyor kaç zamandır. İçindeki buruk sen karşılıyor her defasında umutlarını; senin kötümserliğin karşısında küçülüyorlar, azalıyorlar, yok olup gidiyorlar; asıl amaçlarından uzaklaşıp senin bakışlarına bakıp yutkunuyorlar.
Söylesene şimdi ne yapacaksın bu umutsuzluk için..içini yıllardır kemiren nerde olduğun ve kim olduğunun acısı için..tokatların hep kendine çevrili..yalnızlığını tokatlıyorsun, çocukluğunu...ağlayan bir kız çocuğusun yıllardır annesinin koynuna hasret..anne kokusu özlemli bir kız çocuğu..nasıl tokatlarsın o güzelim kız çocuğunu..
Nedir senin bu yaşadığın hep hep yeniden varolma savaşı...ne zaman yorulacaksın bu Tanrı olma çabandan..ne zaman bulacaksın aradığın Zeliş’i...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta