Bana Dair – 6 Şiiri - Murat Tali

Çığlık çığlığa siren sesleri arasındayım, dünya kıpırdamıyor. Ne düşünür o sedyede yatan, ya onun yanında ki çaresiz kalan. Ölüm ne kadar yakın değilmi dakikalardır sirenler çalıyor herşey durağan. Biran kendimi koydum o araca en çokta yüreğim sancıdı bir de düğüm düğüm olan boğazım. Gözlerime akıverdi sancısı yatanın. Fakat en çok yanında bekleyenin sancısı içimi acıttı. Anladım ki gitmek kadar kalmakta canını yakar insanın.

Halden anlamaz bir sancıdayım, giden de benim kalan da. Acıyan da benim acıtan da. Susan da benim konuşan da. Öyle bir haldeyim ki ölen de benim yaşayan da.

Gece gri bugün, puslu bir kasvet örtünmüş üzerine. Ölenlerin toplamı kadar sancı ekiyorum yüreğime hasadım tek bir papatya oluyor. Beyaz bir gülümseme ekliyorum akrep ile yelkovan arasına, zamAN SENsizlik oluyor, BENsizlik oluyor.

BEN en çokta ölümü bilirim kendimde. Kaç sancılı doğumum oldu, kaç kendimi terk edişim, kaç sessizliklerde yitişim, bakmayın cenazelerde gözyaşı dökmememe ben en çok içe ağlamayı beceririm. Yanıbaşımda sirenler, ortasında hasretlikler var. KalANların toplamı kadar gözyaşı biriktirdi bu gece gökyüzü. Sağanak bir yağmuru hak ediyor gece. bANa o yağmurda sırılsıklam olmak yakışır bu akşam.

Ve Bu gece yıldırım düştü yüreğime, sözcüklerim gökgürültüsü. Hüznüm yağmur….

Ve Yanık kokuyor bu şehir, içinde sessizliğimi saklayarak.