Bana Dair Şiiri - Haydar Gündüz

Doğmuşum,
Sebep neden sormadan,
Memnunmusun desen,
Hemen cevap veremem.
Düşünmem gerek.
Ne yaşadım?
Ne gördüm?
Anlayacağın, romanlara konu olmadı hayatım.
Ama azımsanacak bir ömürde yaşamadım.
Gıptayla bakınıp,
Hüsrana sebep olmadım.
Bir sözdüm,
Yeri geldi bir mısra.
Zaman zaman anı,
Öyle ya,
Ne kaldı ki,
Giden zamandan,
Soluk resimler dışında.
Onlara kanıpta,
Gitmeyi hiç düşünmedim.
Yada hep aynı yerde kalmayı.
Parmaklarımla günleri sayıp,
Ayırmadım pazartesiyi.
Ben her günü olduğu gibi sevdim.
İçmedim,
İçsemde kaybolmadım şişelerde.
Aklımın bir yerinde oldu hep,
İşgale karşı savunma.
Yapamazdım,
Esirliğe alışkın değildim.
Bünye meselesiydi bir yerde,
Sarf etmedim zamanı.
Aradım yalan yok,
Otobüsün iç camından,
Dışarıdaki dünyayı.
Hep düşünce modundaydım.
Umursamadım insanları,
Bir yerde ben oldum,
Girmedim kılıflara.
Karşımdakilere şirin görünmek adına,
Yapmadım soytarılık
Ben buydum,
Seviyorum demeyi,
Yahut içimden geldi diyerek sarılmayı beceremedim,
Yüreğimdeydi sevdiklerim,
Oyuncak hesabı oynamadım.
Bildiğimi yaptım,
En kutsal yerimde muhafaza ettim.
Biliyorum ki,
Kızdılar çoğu zaman.
Bu serinliğime,
Ama zor gelirdi bana,
Yapmacık gülücükler.
El kol şakaları,
Yoktu kendini beğenmişliğim.
Aksine,
Kendimi hiç ön plana çıkarmadım.
Tek zaafım,
Haksızlığı tahammülsüzlüğümdü.
Onu da kim olsa savundum.
Aslında ne salladım,
Nede tutturmak gibi bir gayretim oldu.
Şans oyunlarından bile uzak kaçtım.
Çabam fark yaratmak değildi.
Kulvarım buydu.
Çıkamadım dışına,
Yahut etmedim teşebbüs.
Memnumdum hayatımdan,
Yada deyiminizle dünyamdan.
Ben diğerleri gibi,
Otuz iki dişimi göstererek gülemedim,
Gizledim aksine,
Ayıpmıydı, günahmıydı bilmiyorum
Ama ne yapsam gülüyor oluyordum.
Tanrının vergisi gamzelerim,
Kas gevşekliğim bir yerde,
Beni hep ele veriyordu.
Şimdi desen ki,
Memnunmusun doğduğuna?
Susar, oluruna bırakırım.