Bana da Öğret Çocuk Şiiri - Aydın Zeyfeoğlu

Seni gördüğümde mutlu oluyorum çocuk.
Gözlerinden güç alıyor,
Hayata daha bir sıkı sarılıyorum.
Duruşundan, bakışından;
Sevdan ve onurundan,
Cesaret alıyorum.
Bu kirli ve acımasız dünyada,
Dik duruşuna hayranım senin.
Nasıl beceriyorsun bunu?
Nasıl başarıyorsun da yenilmiyorsun,
Hayatın sana attığı çalımlara?
Hadi bana da öğretsene çocuk.
Nasıl ayakta durulur?
Nasıl aşık olunur?
Nasıl yaşanır, yanında o olmadan?
Sen nasıl becerdin?
Öğretsene bana da;
Gül eline değmeden o batan dikenlerin acısından,
Nasıl kurtulacağımı?
Her gün, her yerde,
Bütün boş kaldığın zamanlarda,
Ne kadar gizlemeye çalışsan da,
Gözlerinden yaşların nasıl aktığını,
İyi biliyorum çocuk.
Onun yanında yaşlarını gizlemeyi,
Nasıl başarıyorsun?
Bana da öğret.
Öğret ki, zayıf olduğumu anlamasın.
Öğret ki, bende saklayayım yaşlarımı.
Öğret ki, onun yanında güçlü durayım.
O, her zaman beni güçlü gördü.
Öğret ki, beni zayıf görüp de
Yenilmesin o da
Hayatın alçaklığına…