Bana da Öğret Şiiri - Mehmet Nacar

Yüreğime zebaniler zulmünü,
Kimden öğrendinse bana da öğret.
Mecnununa vefasızlık ilmini,
Kimden öğrendinse bana da öğret.

Önce âşık edip çiçek açmayı,
Sonra tekme vurup dalga geçmeyi,
Canın istedikçe maşuk seçmeyi,
Kimden öğrendinse bana da öğret.

Farkındaydım söylediğin yalanın,
Farkındaydım yüreğini çalanın.
Sırrı nedir ağlatarak gülenin?
Kimden öğrendinse bana da öğret.

Şeytan ile yarışırken vicdanın,
Kanunları böyle midir sevdanın?
Hayatına kastetmeyi insanın,
Kimden öğrendinse bana da öğret.

Yıllar boyu maske ile gezmeyi,
Ucu yanık aşk mektubu yazmayı,
Sevdamızın cennetini bozmayı,
Kimden öğrendinse bana da öğret.

Pazarlarda aptal sazan tutmayı,
Sarılarak huzur ile yatmayı,
Aşkımızı entellere satmayı,
Kimden öğrendinse bana da öğret.

Unutmayı çok denedim olmadı.
Hasretimde sabır sebat kalmadı.
Cehennemi unutturan zulmeti,
Kimden öğrendinse bana da öğret.

Kullanmayı bilemedin aklını,
Hazan oldu sevdamızın iklimi,
İhanetin acımasız şeklini,
Kimden öğrendinse bana da öğret.

Görünüşte aşka sadık durmayı,
Dururken de gizli plan kurmayı,
Sevgiliyi can evinden vurmayı,
Kimden öğrendinse bana da öğret.

Ela gözlüm gelir geçer bu günler,
Yasa döner ömründeki düğünler,
Marifetin değil senin bu hüner,
Kimden öğrendinse bana da öğret.

Senin için hazırlarken yarını,
Namus bildim namusunu arını,
Ehliyetli ihanetin sırrını,
Kimden öğrendinse bana da öğret.