Arkadaşımdan hançer yiyeyim diye mi?
Bütün dostlarım düşmanım olsun diye mi?
Bağrıma saplanan hançeri almayayım diye mi?
Beni böyle süründürüyorsunuz Baba
Sevdiğimin açtığı yarayı sarmayayım diye mi?
Gözlerim görür iken kör olsun diye mi?
Yüreğimdeki derin yara sarılmasın diye mi?
Beni böyle çilelere düşürdün Ana
Her gün aşklarla yansın diye mi?
Sevgilisinden ayrılsın yâd ellere düşsün diye mi?
Dikenli otlar yatağım olsun diye mi?
Beni böyle enkaz yığınına getirdin gardaşım
Onu bana geçiyorsun ayrılsın diye mi?
Onu sokak kızı diyorsun nefret etsin diye mi?
Onu sevdiğimi istemiyorsun kahrolsun diye mi?
Neden yapıyorsun bunu bana Bacım
Size ben tapardım varlığım diye
Beni neden ateşlere attınız sizler
Sonunda mecnun yarattınız saldınız çöle
Yanıp kavrulsun diye mi?
Ne Babadan ne Anadan
Ne kardeşten ne Bacıdan
Nede dosttan taraf hiç gülmedim
Kalbimde yanan ateşimi söndürmediniz
Vasıf’ım kendi kendime olacağım
Güvencim kalmadı sizlere
Sevdiğimden ayırdınız Allah soracak sizlere
Bir gün beni anlayıp kahırla dolacak yüreğiniz
VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
24.01.1978 SALI
Vasıf Temel Çobanoğlu
Kayıt Tarihi : 4.2.2021 12:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!