Deli gönlün benden haberi yok ki.
Tutmuş yakam; beni bana bırakmaz.
Arzuları bitmez, o kadar çok ki;
Bana mal-mülk, mevki, makam; gerekmez!.
Kör nefis bir ömür boşa koşturur.
Bazen olur pusar, bazen coşturur.
Omuzumda heybem, içi boş durur
Ne hamalım, ne de sakam; gerekmez!.
Ülfet ettim kendini bilmez ile.
Malayani ömür; geçti tez ile.
Son giyecek; helâlinden bez ile,
Torbadan gömleğe yakam; gerekmez!.
Has bahçeme yaban çalı dikmeye
Niyet eden; duçar olur tekmeye.
Altı iple yedi yöne çekmeye,
Boynuma takmaya halkam; gerekmez!.
Taa ezelden yokluk mey'i içmişim.
Son demimde masivadan geçmişim.
Bu fâni Âlem'de ben bir hiçmişim.
Kimseye satmaya cakam; gerekmez!.
Galu-bela'da ikrarım; "Tekbir" dir..
Ezeli ve bâki var'ım; Tek birdir..
En son sığınacak "Yar" ım; Tek birdir..
Bana "1" den gayrı rakam; gerekmez!.
Kayıt Tarihi : 4.8.2022 12:29:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!