Bana Bir Sözcük Ver Ödünç

Sen gittikçe,
Issızlaşır dört yanım.
Zifir zindan bir gece kesilirim,
Yıldızlarım korkar, kapar gözlerini,
Üşür çocuklarım.

Hani ağlamak bentleri zorlayan bir sudur,
Bir kıl ustura dolaşır boğazında,
Ağlayamazsın.

Bana bir sözcük ver ödünç,
Seni anlatsın.

Sen öyle dur yalnızlığım;
Sen anam, mihenk taşım,
On sekizimdeki suretime takılmış,
Topal çerçiden kalma,
Kenarı kırık ve de çilli,
Boy aynamsın.

Issızlaştıkça dört yanım, bir ağlama tutar,
Çözülüp çözülmemekte sınanmamsın.

Bir sözcük ver bana ödünç,
Sensizliği anlatsın.