Bana Bir At Lazım Güzel Ülkelerde

Yedi kıta bir dedenin Anadolu varisiyiz.
Dörtte üçü su ve acı olan bir gezegeniz.
Seksenlerde çocuk, doksanlarda adam olacaktık.
Coinler, fenomenler, bahisler ve trübünler.
Bu çocukları bi rahat bırakın diyor kiralık entellektüeller.
Lut yoktu ama belki tufan tekrar eder.

Bana bir at lazım güzel ülkelerde.
Emekli olunca kalabalık bir şehre yerleşeyim.
İskenderiye’de yakılmış kitapları okurum.
Sen yar ol, toprak ana, devlet baba.
Atı alan sora sora, Üsküdar’dan Bağdat’a.
Kılıç kuşanan güzel çocuklardık Asya’da.
Babamın emeklilik yaşı, annemin romatizmaları,
Ve okula hiç geç kalmazdı komşu çocukları.

Dedim ya,
yedi kıtadan çıktığımızdan beri,
mutsuz dünyada çocuklar.
Ve düşmanız herkese Bizans’ın kalesinde dalgalandığından beri sancaklar.
Doğu Türkistan da hasret kaldı Zülfikar’a.
Bu kadar mümin Allahım,
Nasıl hesap verecek Kudüs’lü çocuklara.
Bir avuçla doyurmuyorsa benim sadık yarim.
Toprakta sorar tok yatan komşulara hesabını.
Hiç bir cemiyette konuşulmadı bir mülteci kızının göçebe rüyaları.
Onuncu köyde de değişmeyecek doğruları,
O üç maymunda duydu, gördü ve biliyorlardı.
Görmeyeli ne kadar büyümüş misafir çocukları.

Bana bir at lazım güzel ülkelerde,
Emekli olunca kalabalık bir şehre yerleşeyim.
Saatleri karışmış bir sokak lambasının ışığında evim.
Sahi kaç sokak lambası aydınlatır içimizi
Ya da kaç kibrit çöpünden bir ev yapabilirim.
Oysa hiç bir kibrit evde ateş yakılmazdı.
Hiç bir Orta Doğu çocuğuna da yaptırmadılar zaten.
“Ki” ve “de” nin yazımına dikkat ettiğimiz kadar,
Hiç bir çocukla olamadık alakadar.
Söz gümüş, suküt altın, petrol dolar.
Sevmiyoruz konuşmayı doluyken silahlar
Oyunuysa bu da kahrolsun emparyalizm ve dış mihraklar.
Ve mümkünse gülsün bütün dünyada çocuklar.

Ağaçlara toplu iğne ile tutturduk dilekleri.
İnanmıyorum matematiğe de
2+2 nin 5 olduğunu kanıtladığından beri.
Öklit’in bağımlısı , Pisagor’un acısı ve Hipokrat’ın insan sevgisi kadar..
Ve hiç kazılmadı gövdelere adımız
Adam yapacak kadar da yağmazdı zaten karımız.

Bana bir at lazım güzel ülkelerde.
Çözünürlüğü az, hasreti kaliteli fotoğraflar.
Nostaljik sonbaharlar ve leblebi tozu.
Sonra,
Emekli olunca kalabalık bir şehre yerleşeceğiz zaten..

Zeynal KARABİLİCİ