Bana benzeyen yabancı Şiiri - Aytaç Kork ...

bu gece kahvemi içtim eski bir kupadan
dibinde sen kalmış gibiydin
bir yudum alıp yılları yuttum
dilim yandı zamanla
dudaklarımda kalan acı
akşamın son ışığı gibi soludu
kupanın izlerinde hatıralar
bir duvar gibi dikildi önüme
sessizliğin kollarında
geçmişin silüeti gezindi

gecede yankılanan adım seslerim
boş sokaklarda çoğaldı
rüzgarla yarışan düşünceler
eski bir şarkıyı mırıldandı
lambalar titreşiyordu
melodiler eksikti;
bir zamanlar tamamlanmış olan
şimdi düş gibi dans ediyordu

kapılar aralıktı, evler sessiz
odalar hüzünle doluydu
içimdeki saat durmuştu
anlar, buz gibi bekliyordu
rüzgarla savruldu unutulanlar
bir dost, artık yabancıydı

kahvemi yudumlarken
bir kitap açtım önüme
sayfaları eksik, kokusu tanıdık
altı çizili satırlarda aradım seni
yazılmamış sonlar çağırıyordu
sessizliğin göğsünden
bir nefes gibi sarktın

kendimden ayrıldım usulca
dağıldım sessizce
gölge geri çekildi
ve ben yürümeye başladım.