Bana Benimle Gel Şiiri - İsmet Bülent Tan

Neden seni geçmişte arıyorum
Hatıralara güzelliğin mahkum
Sen varoluşlardasın
Yok oluşta değil
Geçmiş zamana seni yakıştıramıyorum
Sen varlığımdasın
Kaybolan yalnızlığımda değil
......

Seni buluyorum dünden konuşmadan
Akşam daha sıcaktın demiyorum
Her zaman aynı güzellikte
Seni olduğun gibi
Var olduğun anda seviyorum.
......

Dün gece mehtap doyumsuzdu
Seninle elele dolaşırken
Ve gecenin sıcaklığı sarmıştı
Sevgiyle ürperen bedenlerimizi
O kurşun saatler doyumsuzdu
Ellerimiz doyumsuzdu
Kollarımız sarılmaya doyamıyordu
Dudaklarımız öpmeye
Gece bizi yıldızlarla örtmeye
...............doyamıyordu.
Doyamıyorduk sevişmeye.
....................

Hep yanımda olmanı istiyorum
Gece nasıl kurşun zaman
Gündüzler hep gündüz
Ve sana kavuşuncaya kadar
Güneşle konuşmuyorum
Yaşamla dargın kalmak istemiyorum
Her gece kendimi hatırladığım sokakta
Kendimle dönmek istiyorum.
.........

Herkesin yorgun vaktinde
Güneşin bile uyumaya gittiği
Şu mor saatlerin gölgesinde
Bir ışık görüyorum
Saatleri zorla geçe ulaştırırken
Dudaklarını görüyorum
Koşmak geliyor içimden
Koşuyorum
Bir çift göz karşımda
Ellerin,saçların
Şimdi sen karşımdasın
Çünkü senin sokağındayım
Ve uykudan henüz uyandım.
........

Henüz alıştım varlığına
Henüz dağıldı saçların
Ellerine dudaklarına
Henüz alıştım
Tan yerine gelmişiz anlamadan
Güneş doğuyormuş bu vakitte
Sonrasını hatırlamıyorum
Çünkü kendimi sana bırakarak
Bu sokaktan ayrılacağım
Darılacağım az sonra güneşe
İnsanlara bile kızıyorum
Ben hayatla küs kalamam
Alışığım dost yaşamaya
Ne olursun artık dayanamıyorum
Bu sokaktan kendimle
Ellerini tutarak çıkmak istiyorum...

1986