Bana Benim Seni Sevdiğim Gibi Beni Sevdi ...

Neden kendimi bu kadar yalnız hissettim bilemedim hiçbir zaman…
Düşünüyorum da satırlara dökülmeyen ne çok şey var dilimde…
Ve eksik kalan birçok parça ve ben yine karanlığa gömülen bir sözcük oldum.
Ne yalnızlıktan ne de bu karanlıktan çekip çıkarabildim kendimi.
Peki sebebi neydi bunun?
Oysa en çok sana anlattım bu karanlığı, bu yalnızlığı…
Bunları gözlerimde gördüğün için miydi gözlerini kaçırışın?
Bir tutam sevgi miydi muhtaç olduğum?
Beni anladığını bilip cesaret edemediğini görmek miydi bana acı veren?
Sevmek vazgeçiş miydi hakikatten yoksa kabullenemeyiş miydi hakikati?
Her şeye rağmen inatla var olan yılmayan
Ve belki de en büyük acı olan tek bir şey var.
O da benim sevgim.
Hiçbir zamana ait değildi bu.
Her soruyu her gerçeği nasıl da anlamsız kılıyordu.
Yüreğimin derinliklerinde var olan hüzünle saklanan anları kovalıyordu.
Kaybedeceğimi söyleme bana…
Bu acı dolu sevginin umutsuz olduğunu da..
Karanlığımı yalnızlığımı yok etmek için var olduğunu söyle.
Bana benim seni sevdiğim gibi beni sevdiğini söyle…