Bana Düştü Şiiri - Şenol Şener

Senin hasretinle yandım kavruldum
Ocak sana düştü, kül bana düştü
Geçim için elden ele savruldum
Sıla sana düştü, yol bana düştü

Yücelerde esen borandım kıştım
Hiç ayak olmadım her zaman baştım
Geceyi gündüze katıp uğraştım
Kıymet sana düştü zül bana düştü

Olmazsa olmuyor boşuna yandım
İki çift sözüne inandım kandım
Dilin diken imiş pembe gül sandım
Çiçek sana düştü dal bana düştü

Zalım yüreğini bana vermedin
Gönlünü gönlüme açıp sermedin
Hayatında keten bile görmedin
İpek sana düştü çul bana düştü

ŞENER yanmasın da de kimler yansın
Beni bu hallere koyan utansın
Bu sözlerim il'den il'e uzansın
Yaşam sana düştü sal bana düştü