Bana Bakma... Şiiri - Mehmet Şahan

Ne yaptıysam ya cehaletten ya da bilmeden,
Kadı kızında da kusur varmış, bana bakma!
Ne çektiysem ya belagatten ya da gülmeden,
Oynar deseler de yerim darmış, bana bakma!

Zemheride gül açmaz, bahar ister, yaz ister;
Meyve verip kol açmaz, hazar ister, haz ister!
Gönül kalbe yol açmaz, nazar ister, naz ister;
Uygun görseler de dosta yarmış, bana bakma!

Kehkeşanlar içinde olsan bile faydasız,
Her gün başka biçimde oynasan da gaydasız!
Gönül gözün görmeli, olmasan da aynasız,
Yağmur, dolu değil; yağan karmış, bana bakma!

Kırk akıl kırk fikirmiş, işin aslı zekâda,
Herkes desin fakirmiş, asıl servet bekâda!
Zannetme ki hakirmiş, gerçek kıymet Huda’da,
Kırık p(i) lak gibi başa sarmış, bana bakma!

Şahan der ki nefsine, adanan gafil misin?
Cehalet kılıncıyla, budanan cahil misin?
Hakk’ın emri dururken bi-dada dâhil misin?
Kula değer katan edep, armış; bana bakma!