Bana Bağırma Baba Şiiri - Vahap Özdemir

Bana bağırma baba..

Umutlarımı kaçırdın dizelerimden
Kulaklarımın duyacağı sevgi sözcüklerini sonsuzluğa gönderdin
Şiir penceremin önünde yalnızlığa terk ettin..
Dikkat etmedin..
Kötü sözcükler kaçtı ses tellerinden
Tenorlar çıktı düşüncelerinden
Sopranolar hasret kaldı da sana gidemedin baba
Baba bana bağırma..

Al beni yanına dalıp gidelim karanlığa
Bana sen çok şanslısın de baba
Senin şans olduğuna yüreğimi inandır baba
O keskin gözlerinle bakma bana
Çünkü şansın yıldızlara özgü olduğuna inanmaya başlıyorum artık baba..
Lütfen bana artık bağırma..

Ben seni yazsam da kağıtlara
Sen silip atıyorsun baba
Peki içime işlemiş seni nasıl sileceksin
Kanayan ellerimi nasıl örteceksin
Hiç unutmadım..
Bana bağırma baba..

Bir kulağımdan giriyor sözcüklerin
Bir diğer kulağımı tıkıyor söylediklerin
Kafandaki dört duvarı neden önüme yıkıyorsun baba
Mektupların posta pulu oldun dünyama
Ben buradayım ve hiçbir şey unutmadım
Lütfen bana bağırma baba..
Bırak vurulan şiirlerime konu olmayı da
Kendine bağır
Her şey bitebilir inanıyorum
Fakat artık vurulan şiirlerimle ne kadar ilerlerim bilmiyorum.
Tek ayak üzerinde Sokaktayım
Kulağımı çekiyor kaybolan çocukluğum..
Bana bağırma
Çünkü ben halen senin şans yıldızı olduğuna inanmaya çalışıyorum..