Bana ayrılık sıçrıyordu Şiiri - Belgin E ...

.
.
.
//.
.

duvarları güldürüşün aklımda
ölüm türküleriyle gitmeleri ördüğün gün...//

şiir yağıyorken gözlerim
sen ağlamalarımı sobeliyordun
ayrılığı çoğaltıyordu nefesimde –hüzün-
gitme diyemiyordum
yakışmazdı biliyordum sana onursuzluğum

………önümden gidiyordun
bana ayrılık sıçrıyordu………

her yanımda sarı yaralar
ki acının rengi sonbahar
attığın her adım kırık ezgiler doğuruyordu
göz orucu tutuyordum
göğüs uçlarımdan sarkıyordu buruşuk hayaller

gidişin suça itiyordu
yokken sabah serinliğinin dudakları
hiçbir gündüz rengimi seçemiyordu
kanıyordum
göğe taş biriktiren kaldırımlarda
yokluğuna büyüyordum

//.
.

s o n s u z u m!