Bana Atatürk'ü Anlat Dede

O öyle bir Komutandı ki oğul;
Bakışları dosta güven,
Düşmana korku salardı,
Deniz mavisiydi gözleri,
Altın sarısıydı saçları.

Bir gün süngü harbinden yeni çıkmıştık,
Düşmanla göğüs göğüse çarpışmıştık,
Vücudum bir kaç yerinden kanıyordu,
İçin için yaralarım yanıyordu,
O masmavi gözleriyle öyle bir baktı ki,
Nasılsın evlat! Pansuman yaptırmamışsın,
Hiçbir şeyim yok Komutanım.
Bir anda acılarım yok olup gitti.
Düşman her tarafı yakıp yıkıyordu,
Bir anda bir çatırtı koptu,
Düşman uçağından atılan,
Şarapneller havada uçuştu,
Kucağındaki çocuklu bir kadın,
Korkudan yere düştü,
Şoka giren o anne, ormana kaçıyordu,
İki atlı gidip de onu emniyete alıyordu,
Çocuğu hemen aldık düştüğü yerden,
Çocuğum nerde? Dedi, bağırdı bize birden,
Çocuğu kucağına verdik üzüntüsü kesildi,
Her taraf toz duman, Göz gözü görmüyordu,
Şu taraftan git bacım o taraf emniyetli,
Anne bu bırakmadı çocuğunu ne kadar merhametli,
Kazma, kürek, çakaralmaz tüfekle,
Düşmanı nasıl yendik,
İşte biz böyle bir Komutanın askeriydik,

O öyle bir Komutandı ki, oğul
Bakışları dosta güven,
Düşmana korku salardı,
Deniz mavisiydi gözleri,
Altın sarısıydı saçları.

2013