Bana Asktan Okumayin Şiiri - Güner Kaymak

Bana asktan okumayin
Midem bulaniyor usumeye basladim
Artik hic cazip gelmiyor bana
Bu defa heyecandan degil
Korkudan titriyorum
Vay bana neydi o gunler
Aklim nerdeydi ne yapiyordum
Seviyordum sevdigimi soyleyemiyordum
Konusmak istiyordum dilim tutuluyordu
Yuzunu gormek icin can atiyordum
Basimi yerden kaldiramiyordum
Utaniyordum mahcuptum sucum neydi
Bilmiyordum bilemiyordum
Ellerim parmaklarim terlerdi
Heyecanla korku karisikti
Zira ne yasak askti
Nede tehlike vardi
Onun yuzunden camurlu mahallesi
Sokagi dahi bir baska guzeldi
Yurudugu yol su aldigi cesme
Ne kadar gozume guzel gorukurdu
Uzaktan dahi ona bakmak
Mutlulugun tah kendisiydi galiba
Onu dusundukce hayati
Yasami cok severdim
Nasil evlerinin karsisinda
Agac gibi dururdum
Nasil beklerdim yolunu
Acaba biraz kapiya cikarmi
Yuzunu gorebilirmiyim diye
Sesini duyabilirmiyim belki
Acaba bana isaret edermi
Cagirirmi yanina beni
Nasil umutla beklerdim
Nasilda gecerdi saatler
Sabah erkenden geceye kadar
Farkina dahi varmazdim
Oysa ben cok sabirsizdim
Beklemeye hic gelmezdim
Ona dokunmaya kiyamazdim
Kendimden bile kiskanirdim
Bu benim kiskandigim
Bu benim dokunmaya kiyamadigim
El aleme cok kolay oyuncak olmus
Vay beni vaylar beni
Anlayabildimki degmezmis
Gercek ask simdi yok eskidenmis

Amsterdam/18.03.2003