Bana Aşk Borcun Var Şiiri - Eylül Gökdemir

Hani hep yazardın ya şiirlerinde
İşte
O gözyaşlarını sardığın yapraklar getirmişti
Emsalsiz hüznünü
Gittiğin yerden başlıyordu yine herşey gibi
Kederlerin en kesifi
Dışarıda acımasız bir rüzgâr
İçime yağıyor sanki sulu sepken bir kar
Koy gitsin
Gitsin
Kaldırım taşlarından sızan gözyaşlarım
Çamurluymuş ya yollar
Ne farkeder ki

Çaresizliğin mührünü vurmuşum dudaklarıma
Tek kelime çıkmıyor dilimden
Yadıma düşüyorsun aniden
Aklımı kaybediyorum mazgal deliklerinde
Sıra sıra geçiyor yüreğimden
Kara tabutlar
Ve
Hala bir maral hıçkırıyor içimde

Kaç yıl oldu ellerini ellerimden çekip gideli
Kaç gün dönümü yaşandı akşamın eteklerinde
Kaç mevsimin bileti kesildi yengeç dönencelerinde
Hangi ayda gizlenmişti en uzun geceler
Ve
Hangi ayın kucağında saklanmıştı
En kısa gündüzler, bilemiyorum
Oysa
Tüm selamlarım sanaydı
Her vedasında güneşin

Bilsen nasıl da özlüyorum
Bakışlarının yeşilini
Gecenin bir vakti
Üç-beş nöbetlerine dikip de
Seni seviyorum dediğini
İçimin ayazında
Tek tek öldürüyorum tüm sevmeleri

Hadi ey yâr
Azad et artık beni
Hapsettiğin kuytulardan
Bil ki bana aşk borcun var

Eylül GÖKDEMİR//Asimaral...12 KASIM 2009