Bana Annemi Verin... Şiiri - Ömer Emecan

BANA ANNEMİ VERİN...

(Çocuk Yuvasının merdiveninde ağlayan çocuğa..)

İç çekmişim dün gece, annemi sayıklayıp,
Ve gözyaşı dökmüşüm saatlerce ağlayıp,
“Küstüm sana” demişim parmağımı bağlayıp,

Yalvarmışım; kızmayın, benim yaram çok derin,
Annemi istiyorum.. Bana annemi verin...

Bir çocuk annesizse dinler mi kural- kuram?
Gülmek yasak mı bana, tebessüm etmek haram?
Kavuşmak varsa eğer, söyleyin ne gün sıram?

Boğuluyorum her gün, içimdeki kederin,
Annemi istiyorum.. Bana annemi verin...

Deseler de her zaman oyun var oynanacak,
Ne oyun var gözümde, ne şeker, ne oyuncak,
Ne zaman mı mutluyum, O’nu bulursam ancak,

Tutmayın buralarda, beni çarmıha gerin,
Annemi istiyorum.. Bana annemi verin…

Bazıları, yastıkta gözyaşı ne, bilir mi? ,
Sağa sola giden çok, kimse bana gelir mi?
Ve beni biri koklar, annem gibi güler mi?

O’nsuz zindanlardayım ve dibindeyim yerin,
Annemi istiyorum.. Bana annemi verin...

Havva Ana ve Meryem, Rabia gibidir O,
Dertlerimin dermanı, tek bir tabibidir O,
Ateşler haram O’na, İbrahim gibidir O,

Cehennem çöllerinde O’nun gölgesi serin,
Annemi istiyorum...Bana annemi verin...

Bir boşluk var kalbimde, içim koğuk-koğuktur,
Hasreti tam şuramda, sesim ondan boğuktur,
Anne’nin örtmediği tüm yorganlar soğuktur,

Sıcaklığı başkadır annedeki ellerin,
Annemi istiyorum...Bana annemi verin...

Şu hayat masalımın, O’nsuz gelir mi sonu?
Benim ders kitabımda, O en önemli konu,
Belli ki anladınız.. Siz tanırsınız O’nu,

Görür görmez yetişin, bana bir haber verin,
Annemi istiyorum... Bana annemi verin...