Bana adımı bağışla, neydi adım?
Sen beni sevmedikçe unutuyorum.
Sütü bozuk bir piç gibi,
Adım adım ölüyorum.
Ölmek iyidir.
Fotoğrafların da yaşamıyor zaten,
Ne demiş Turgut Uyar;
Senin sakalların tükenmiş uzamaktan.
Öyle işte,
Sakalların uzamıyor, yüzün değişmiyor hiç
Fotoğrafların yaşamıyor!
O halde benim de ölmem gerekir.
Bir çok şey yapıyorum, gülüyorum bile ara sıra
Ama... adım neydi benim?
Bana adımı bağışla.
Kayıt Tarihi : 7.3.2012 15:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nilay Akçay](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/03/07/bana-adimi-bagisla.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!