*Bana* Şiiri - Ayten Karakaş

yansımam yanıldı gözlerinde sönerken
bir ay ışığından verdi biraz
yalandan yıldızlar parladı
lamba söndü

başak tarlasını yaban otları basmış
buğday taneleri dağa çıkmakta
ateşin odu doğmuş
ellerimden küller akar

nidası arşa çıkmış sevmenin
bulutlar mendil satar gözlerime
bir el görülür sessizce
veda duyar
ağlar…

ümitler hazana dönmüş baharlarda
solmuş papatya kokar
kelebek bir defter yaprağında
son kanadının çizilmesini bekler
bir araba geçer dağın eteğinden
tıpkı yıllar önceki gibi
içim yanar

üç adım gerimde benliğim
hapsolmuş geçmişe
üç adım ilerideki sevdamdan kaçar
hisler sadece lafta kalmış sevgi pazarında
görünen yüzler haraç mezat kapışılır
katılaşır sensizlikte düşünceler
ruhum donar

yaşamak öyle güzel
bir o kadar güzel ölmek
ellerim tanırken artık seni
olmasan da artık kim ister bu bedeni
…………..
ruhum sevgine amade…

tarih: reenkarnize bir zaman