Ban-a ban-ka Şiiri - İsmet Kanat

Dara düştüm gidip banka,
üç beş kuruş veren banka,
eşim dostum aldım arka,
dara düştüm vakti zaman.

gönül ister yar-e gidem,
kapı çalıp dost-a gidem,
dara düştüm yan-e gidem,
eşim dostum ban-a, ban-ka.

bunlar dogru olan dost-tur,
insan eden para post-tur,
eşim dostum bana boş-tur,
ister inan işte böyle.

birgün misal hast-a düştüm,
arkam dönük hor-a düştüm,
eşim dostum yol-a düştüm,
etmez imiş beş bir par-a.

Yarab kurtar dar-a düştüm,
insan içi hor-a düştüm,
banka faiz han-a düştüm,
yurdum yuvam darm-a dagın.

lokman hekim, doktor gidem,
işsiz güçsüz yol-a gidem,
eşim dostum zo-ra gidem,
lokman hekim, şif-a için.

devlet destek verir banka,
gizli açık verir arka,
mazlum yetim verin çarka,
darvin-çiler olmak için.

zor görürüm dostun yüzü,
boş görürüm dostun tüp-ü,
beş kuruşa kalmaz güçü,
kolla devlet kendi memur.

millet.....devlet, bölmüş kendi,
parsel parsel satmış kendi,
vatan toprak yatan cendi,
aglar durur daglar beni...

faiz küçük büyük olmaz,
dönen çarka destek olmaz,
insan kanı çeken doymaz,
bunlar hepsi ban-a, ban-ka...

asıl banka kendi ilim,
emek verip kendi biçim,
devlet uyan sızlar içim,
dunya ahir kalmaz takat.