Bam Teli Tınıları -2/4-

Doğduğum topraklar- ki karış karış-
Atamın kanıyla yoğruldu gözüm,
Tevekkül içinde mahzun yalvarış,
Kıraç dağlar öyle doğruldu gözüm.

Çıplak pençesiyle yırtıp yüzünü
Alnının teriyle sulardı babam.
Altı ay bekleyip yalnız özünü
Sunardı da dua kılardı babam.

Güneş kavurdukça nemsiz havayı,
Ta içimi buldu. bundan esmerim.
Bilmezsin duldasız, dalsız ovayı
Başımda puşiden gölge emerim.

Kasım sonu başlar kar, tipi, ayaz,
Buğulu gözünde gözyaşı donar.
Marta doğru erir, çözülür biraz
Dağların boynunda yaralar kanar

Anam ninnilerle öğretti bana,
Ceddimin dilini, Türk'ün sesini.
Dedem ezan ile üfledi cana,
Tam ondört asırlık Hakk nefesini.

İçki masasında, sahil boyunda
Ahkam kesmek kolay.yaşa da tanı.
Emek mi zayettin bir sel suyunda?
Çığa mı kaptırdın sen üç-beş canı.

Kışın dizlerinle karları yırtıp
Tabip aradın mı, ava çıktın mı?
Yamalı parkayla dağlarda yatıp
Yol-iz kaybedip de hiç acıktın mı?

Sıcaktan çatlayan dudaklarını,
artık, pis sularla ısladın mı hiç?
Çizdin mi dikende bacaklarını?
Sırtını çeçlere yasladın mı hiç?

Başbağlar belinde tam otuzüç can
Ardından şivanı yetiştirdin mi?
Çıktı mı hiç seni arkadan vuran?
Koltuğuna kefen iliştirdin mi?