Balyalıymış Şiiri - Bahattin Tonbul

Balıkesir’in Balyası
Sevenlerin hayranıymış
Maden kömür madalyası
Gönüllerin seyranıymış

Zaman boldu neşeliydi
Ormanları meşeliydi
Güngörmezi döşeliydi
Seven yarim Balyalıymış

Yar başına peruk takmış
Ben baktıkça o gülüyor
Saçları da hepten akmış
Oynadıkça can geliyor

Hayat dolu neşeliydi
Gülüp oynar işveliydi
Dünya onun köşeliydi
Benim yarim Balya’lıymış

Hem gülüyor hem seviyor
Ona bakan can veriyor
Gönül gözü kapanırken
Ben baktıkça o ölüyor

Hayat dolu neşeliydi
Gülüp oynar işveliydi
Dünya onun köşeliydi
Benim yarim Balya’lıymış

Onu okur iken gördüm
Bedenine aşkı ördüm
Kimlerdensin diye sordum
Acı katıp söylemiyor

Hem neşeli hem de zevkli
Benim sevdam ona ekli
Yaraları haktan çekli
Benim yarim Akbaş’lıymış

Yel estikçe gül açıyor
Ben baktıkça o kaçıyor
Nefesiyle aşk saçıyor
Kokusuyla o geliyor

Hem neşeli hem de zevkli
Benim sevdam ona ekli
Yaraları haktan çekli
Benim yarim Akbaş’lıymış

Köy ortasında pınarı
Meydandaki o çınarı
Yaprak yeşil gövde sarı
Yel vurdukça o geliyor

Hayat dolu neşeliydi
Gülüp oynar işveliydi
Dünya onun köşeliydi
Benim yarim Balya’lıymış

Derelerden su akardı
Evcilerden o bakardı
Sayalardan kim çıkardı
Gün görmezden yar geliyor

Hayat dolu neşeliydi
Gülüp oynar işveliydi
Dünya onun köşeliydi
Benim yarim Balya’lıymış
Bahattin Tonbul
5.2.201