Baltaya sap olamadı...

(Gerçek bir öykü)

İsmi lâzım değil, falanca kişi
Har vurup savurmak en iyi işi
Kırkına varmadan kalmadı dişi
Yolun sonu hüsran belli gidişi
...Adamlık derseniz hep olamadı.

Hazıra konunca kıymet bilmedi
Hesapsız harcadı sonu gelmedi
Tarlayı takımı mahsus bölmedi
Çok hasta dediler fakat ölmedi
...Kendi dertlerine hap olamadı.

Kardeşlerine hakkını vermedi
Döven kurup harmanını sürmedi
Zekâtsız malından hayır görmedi
Her şeyi var ama yüzü gülmedi
...Suya düşmüş görse ip olamadı.

Kırk yıllık ustaya talim ettirdi
Sigara yakandan alıp tüttürdü
Ehil olmayana davar güttürdü
Eğriye yanlışa düdük öttürdü
...Yazık bir baltaya sap olamadı.

Sattı savdı hiç bir şeyi kalmadı
Bacıya kardeşe selâm salmadı
Duyan dedi bu yaptığın olmadı
Olandan bitenden ibret almadı
...Leylek yuvasına çöp olamadı.

Doğru bildiğinden fena yanıldı
Köy yerinde aptal diye anıldı
Kazıklanmış kulağıma çalındı
Uzun zaman gitti dönmez sanıldı
...İnsanlıktan çıkmış çap olamadı.

Kör nefsini bir türlü eğitmedi
Yanlışları bununla da bitmedi
Herkes akıl verdi kabul etmedi
Her hal ölüsüne kimse gitmedi
...Dünyada kimseye dost olamadı.

Adana/2005