Anadolu’nun kasabalarından birinde
Sivas, Divriği’de
Bir Baltacı Mehmet vardı
Yaşı kırkbeş, ya da elli kadardı,
Kendine has konuşmasıyla
Başındaki yırtık şapkasıyla
Suratındaki pala bıyığıyla
Omzundaki baltası
Kelep ettiği kendiri
Kaderiymiş gibi her biri
Bütünleşmişti kendisiyle.
Gelmişti buralara
Dağ köylerinden
Sanırsam Hamu’dan ötelerden
Deli Dağ'dan, Koçkiri’den
Yazın tırpanını sallardı
Zenginlerin
Biçerdi tarlalarındaki ekinlerini
Görürdü bütün zor işlerini.
Soba için küçük küçük
Odun kırardı kışa yakın
Torba torba yük taşırdı
Hamallık yapardı.
Bir gün bir defter elinde
Uğraşıyordu kahvede
Okumayı sökmeye
Sonra ilkokul bitirmede
Derken orta, lise..
Boş zamanlarında
Kahvede otururdu
Sanmayın ki boş dururdu
Kese kağıtlarını okurdu
Baltacı Mehmet
İyi adamdı
Filozoftu, alimdi.
Söylediği söz bir çivi gibiydi
Yıllarca işgal etti beynimi
“İlim bir çiçektir bilene menfaat
Bilmeyene ne menfaat”
Derdi Baltacı Mehmet.
Uzaklardayım şu an
Bilmiyorum yaşıyor mu?
Öldüyse ne zaman?
Geçti aradan hayli zaman.
(29 Haziran 2006
Perşembe
14:00)
Kayıt Tarihi : 30.6.2006 00:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yıllar sonra İnternet aracılığıyla hakkında şiir yazdığım Baltacı Mehmet amcayı buldum. Çok Mutlu oldum. Ellerinden öpüyorum.
Kendisine selam ve saygılarımı sunuyor Divriği Cem ve Kültür evine yaptığı anlamlı bağışından dolayı tebrik ediyorum.
haberin linki:
https://www.facebook.com/video/video.php?v=178333072239856&comments
Ama bu da lirik bir biyorafiye benzemiş.
tebrikler.
Ama bana yazdığınız şiir dünyasında yalnız olduğum konusunu açarsanız çok sevinirim.
Saygılarımla
tebrikler...
TÜM YORUMLAR (6)