Balonlar Şiiri - Şavkar Altınel

Yaz akşamları
hava daha kararmadan
bu yörede büyük balonlar
beliriyor gökte bazı;
baş aşağı armutlar gibi
süzülüp geçiyorlar yavaşça,
brülörlerinin alevleri
arada bir parlayarak.

Ve onlardan birine binip
yükseldiğini düşlüyor insan;
rüzgarın kımıldattığı ipler,
boşlukta sallanan sepet
ve aşağıda tanıdık
coğrafyası bir hayatın:
Umut çayırları, sevgi tepeleri,
düşlerin sona erdiği
karanlık korular,
bellekten silinmemiş
bir iki acı kasaba
ve kıvrıla büküle
uzanan yolları pişmanlığın,
hepsi küçük, uzak, uyumlu
ve neredeyse önemsiz artık
gün ağır ağır sönerken.