Balonlar Ağlıyor Şiiri - Mehmet Fatih

Balonlar ağlıyor minicik ellerinde çocukların
parmaklarının arasından uçuveren umutlar gibi hasret
mavi gökyüzüne
balonlar ağlıyor...
ve bir yağmur sessizliğinde minicik elleri ağlıyor çocukların

...
...

Anneler mutfakta gelecek yoğuruyor / geçmiş öğütüyor
Babalar banliyölerde koşturuyor
''daha güzel olmalı'' diye yarın
Oysa
balonlar ağlıyor...
Ve bir sonbahar güneşinde minicik elleri ağlıyor çocukların...

..
..

Zaman
Bir döngü oluyor /kimi zaman/
Uykular masal istiyor-şehzadeler, prensesler, kırmızı başlıklı özgürlük-
Çocuklar hep ötesini görmek istiyorlar /her zaman/
Önlerindeki -akrepli,yelkovanlı- duvarın
Oysa
Balonlar ağlıyor farkedilmeden
Ve bir saat kordonunda minicik elleri ağlıyor çocukların

26may2003