Balonlar Şiiri - Osman Akçay

Düzinelerce balon astım.
Duvarlara, pencerelere, pervazlara…
Üzerleri kalp desenli.
Bu kez kesin dönersin diye
Yine dönmedin.

Gecenin eteğindeki sessizliğin çığlığında,
Birer ikişer patladıkça balonlar,
Ayrılığın resmini çizdi.
Yüreğim soğudu mevsimine uygun.

Kalan son balonların patlamasına kıyamadım,
Hüznümle biraz daha şişirdim onları.
İçlerine özlemlerimi de koydum.
Umut ipliklerinden kopartıp
Birer birer uçurdum pencerelerden.
Hepsine el salladım.
Rüzgârın gülüşünü seyrettim çaresizce,
Havası sönünce geri geleceklerini düşünerek.

Küçükken hiç balonum olmamıştı,
İçine rüzgâr dolup şişen
İp bağladığım pazar poşetlerinden başka.
Anladım, hiçbir zaman da olmayacakmış.
Gönlüm bir hayalde eğilmiş,
Hayalim de kalıcı değilmiş.
Uçarken balonlar
Anladım tüm balonlar elinmiş.

Son balonu bıraktıktan sonra
Bana yönelmiş fırtınalar son bulsun diye,
Perdemi çektim sessizce.
Bir patlama sesi duyuldu
Balonlarla birlikte gökyüzüne uçamayan yüreğimden.
Önce çenemi, sonra sol kolumu,
Ardından tüm bedenimi kaplayan.

Seğmenoğlu (Dr.Osman Akçay)