Baloncu Ve Ressam Şiiri - Abdulkadir Bostan

Az önce önümden uzun bir hikâyenin özeti geçti

Yer Üsküdar sahili
Ortam kalabalık
Hava buz kesiği
Vapur seslerine karışıp giden hayatlar
Ve bir sokak ressamı
belli ki bir manzaraya yakalanmış bileklerinden…

ve uzun sarı saçlarına asılan rüzgâra aldırmadan
bir kız çocuğu
çok istediği uçan balonlardan bir tane almayan annesine
ağlamaklı sesi ve kalp atışları ile ısrar ediyordu
anne, umursamadan geçiştirmeye çalışıyordu,
tıpkı kendi annesi gibi
belli ki çocuk, çocukluğunun geçiştirilmesinden nefret ediyordu
belli ki anne, birkaç dil biliyor
fakat çocukların ana dili olan “çocukça”dan mahrumdu
baloncu, bıyıkları altından, olan biteni izlerken,
Belli ki,
geciken kira nedeniyle ev sahibinin kerpeten sesine yakalanıyordu
kadının uzaklaşan ayak seslerinden…

Baloncu ile
Anne ve çocuk ters istikamete doğru kayboldular
Kalabalık oradaydı…

Bir zaman sonra
Yan tarafımdaki manzara avcısı ressamın
fırça darbelerinden çıkan manzaraya gözüm ilişti
Yer Üsküdar sahili
Ortam kalabalık
Hava buz kesiği
Vapur seslerine karışıp giden hayatlar
Ve kendisi..
Ve uzun sarı saçlarında asılan rüzgara aldırmadan
Elindeki yığınla rengârenk uçan balonlarla birlikte,
uçmaya hazır bir kız çocuğu
Çocukça yüzlü bir anne
Ve ev sahibinin kerpeten sesinden korkmayan,
balonsuz bir baloncu…