Baloncu Baba Şiiri - Ozan Yaren

Baloncu babadır benim adım.
Balonlar alıp satarım.
Benim balonlarım farklıdır.
Ben balonlarımı
beş yılda bir satarım.
Aracım tefecim yoktur benim.
Balonlarımı ilk elden alıp,
onlara gözüm gibi bakarım.
Her birinin içine
sevgi üflerim her şeyi sevsinler diye.
En çok da insanı.
Nefesim eşit dağılır hepsine.
İçinde merakı,araştırmayı,
üretmeyi, öğrenmeyi
ve değer vermeyi barındırır.
Renk renktir hepsi.
Kimi, resim kokar
ülkemde açan kır çiçekleri gibi.
Kimi bozlaktır,
dinledikçe içinizi titreten.
Oynarım ben onlarla
beş yıl boyunca.
Türkçe oynarım,
bazan da matematik.
Beden Eğitiminde yorulunca
müzikleriyle dinlenir,
resimlerinde dalarım onların sonsuz hayallerine.
Her biri birşeyler öğrenir benden
en çok da kendilerinden.
Büyür balonlarım.
Zamanı gelince uçup gitmek isterler
içim burkulur onları meslektaşlarıma gönderirken.
Hayat alıp götürür onları
yeni yerlerine.
Yıllar akıp geçer.
Günün birinde
hiç ummadık bir yerde
bir baloncu görünce dururum.
Baloncunun gözlerinin içine bakarım umutla.
Yüreğim pırpır eder,
yerinden fırlayacak gibi olur.
Baloncunun gözlerinde
kendi balonlarımdan birinin gözlerini görürsem
yavrularım
işte o zaman
tam da o zaman
ben
sonsuza dek mutlu olurum.