Baloncu Şiiri - Zeynep Karacaa

bir adamın ayak seslerinden
baronların vurdu adın
avcunun aşındırdın
genç bir ihtiyarın

başına buyruk
rengarenk balonlar
hatırlatır bana seni

ben gökyüzüm
zamansızlığın yüzüyüm
gamzelerini dolduran

en deli mevsiminde yalnızlığımın
sevdirdin bana kendini
sesin bir çığırtkanın sesi

bıçak sırtında
son mu ilk mi belli olmayan
bir baharın içindeyim
vanilya kokularını taşıyorum
rüzgarlarımla sana
çocukluğun asılı bende
gençliğin şapkanın içinde

sense hiç anlamadın
neden terledi avuçları adamın