Ballı Kaymak Şiiri - Didem Karakış

Küçükken çok severdim ballı kaymağı
Çocukluğumun en güzel anılarını
Hatırlayınca tutamam hiç gözümden akan yaşları
Ballı kaymak ardından ağlamak, ne alâka demeyin
İsterseniz gelin beni bir dinleyin,
Bizim evde bayram sabahları, babamın eve geldiği günlerdi
Babam hep sabaha karşı gelirdi eve, işi nedeniyle
Gelmediği günlerin yanında geldiği günler çok azdı
Geldiği zamanlarda, bana ballı kaymak getirirdi
Mahmur gözlerle uyanır, bir solukta yerdim ballı kaymağımı
Sonrada babamın koynuna girer mışıl, mışıl uyurdum
Hiç unutmam o yüzden ballı kaymak sabahları
Aslında ballı kaymak sadece bahaneydi
Beni mutlu eden babamın eve gelişiydi
Ballı kaymak, babamla aramızda bir şifreydi
Akşam onu işe yolcu ederken baba, ballı kaymak getirmeyi unutma derdim
Çünkü gelmediği zamanlar onu sorguya çekemezdim
Neden gelmedin baba diye söylenemezdim
Kafada tutamazdım sinirli, sinirli suratına da bakamazdım
Çok isterdim, ama yapamazdım.
Sadece bir köşeye çekilir suratımı asar, dudaklarımı büzer
Bu yolla sitem ederdim babama çocukluk aklımla,
O anlardı, ne demek istediğimi
Çünkü benim, derdim ballı kaymak değildi
Sadece her sabah uyandığımda babamı yanımda görmekti…
Dedim ya ballı kaymak sadece bahaneydi…