Balkonundayım İstanbul'un

Orhan Veli misali
Oturmuşum,
Maltepe köyiçinde bir banka,
köşe yazılarını okuyorum gazetelerin
bir solukta.
Yüzümü yokluyor bahar serinliği.
Üşütmekle ısıtmak arası güneş,
Kararsız,
Tedirgin esiyor yel.
İnsanlar aldanmamışa benziyor
Mart sabahının parıltısına.
Alışveriş yerleri, yemekevleri sakin ,
bir kaç kişiye hizmette.
Dolaşıyorum sokakları,
Çoğalmış satılık ilanları, kiralık yerler.
geçmiş zaman , tanıdık bu manzara
çanlar çalıyor kriz kulelerinden
yanmış yine bir çok esnafın çırası.
Oteller sessiz,
Belli ki yok konukları.
Deniz kenarı bile bir mahzun havada.
Gözlerim kapalı değil,
Dört açmışım İstanbul'u dinlerken.
Cennet köşesi Maltepe
hiç bu kadar teslim alınmamıştı kuşlardan.
Martılar ,
gökyüzündeki beyaz karartılar
Sait Faik'in son kuşları
Adalara doğru yorgun uçmaktalar.
Ne oldu bize,
kim çaldı neşemizi?
Yüz yıldır oya gibi ördüğümüz,
geçmişimizi gömdüğümüz,
geleceğimizi gördüğümüz toprakları,
kim kaçırdı elimizden?
Farkındayım, Ankara'dan sert eser
Kıraç, boz toprak fırtınası.
Arkasında emperyal körükler.
Ama inanın kardeşim,
Silkinin artık, atın ölü toprağını,
Biz boyun eğmezsek,
Hiçbirşey yapamazlar;
Kimse cesaret edemez
bize zulmetmeye.
Direnirsek ,
Hayır demesini bilirsek
kös kös döner herkes,
hakettiği yere.
Sessis kalmak, itiraz etmemek
Hayırı yükseltmemek,
Ölümcül,
Affedilmez gününde.
Anla lütfen canımın içi,
Bu gün tercih senin elinde.