Çocuk düşerse ölür çünkü balkon
Ölümün cesur körfezidir evlerde
Yüzünde son gülümseme kaybolurken çocukların
Anneler anneler elleri balkonların demirinde
İçimde ve evlerde balkon
Bir tabut kadar yer tutar
Çamaşırlarınızı asarsınız hazır kefen
Şezlongunuza uzanın ölü
Gelecek zamanlarda
Ölüleri balkonlara gömecekler
İnsan rahat etmeyecek
Öldükten sonra da
Bana sormayın böyle nereye
Koşa koşa gidiyorum
Alnından öpmeye gidiyorum
Evleri balkonsuz yapan mimarların
Kayıt Tarihi : 5.12.2025 09:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sezai Karakoç a ait bir şiirdir. Burada şairin belirttiği balkon imar yönetmeliğine uydurmak için yapılan uyduruk çıkıntılardır. Yine yönetmeliğe uygun diye 1.10 cm asgari korkuluk da yapılıyor güvenlik diye.. Fakat balkon uygulamadaki şekliyle degerlendirilmemeli. Aslında balkon dediğimiz şey; Su ile kara arasındaki sazlık alan gibi Fosil yakıtlı ile elektrikli araç arasındaki hibrit araç gibi Ya da Çorba ile pilav/makarna arasındaki sulu yemek gibi bir şeydir. Bir geçiş formudur, zenginlik formudur. Doğadan kopamayan insanın kapalı alanda kendisine bulduğu tabiat alanidir, nefes alma alandır. Akciğer için burun neyse, bina için de balkon odur. Ama hakkını vermek lazım. Bir file bir fare burnu yakışmaz.. Gerek boyutlariyla gerek konumu ile gerekse güvenliği ile doğanın verdiği rahatlığı vermeli, yoksa şairin dedigi gibi tabut olur orası..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!