Balkon Sefası Şiiri - Arsen Altan

çok balkonlar yıkadım yalnızlığımla kolkola şiir dökerek
oysa hep dumanaltı bir oyun masası kadar kalabalıktı balkonlarım
yanyanaydı rengahenk saksı çiçeklerim istenmeyen böceklerim
çamaşır ipine gece serinliğini mandallayıp sevişmişliklerim

şimdi ben hayata ve sana dönük
sen denize ve kent ışıklarına vurgun
ayrı balkonlarda aynı telden mırıldanırız şarkılarımızı

saksı çiçeklerim yok artık
çünkü toprağın değiştirilemez senin
taşıma suyla dönmez mevsime çiçeklerin bilirim

sana ipil ipil yağmurlar
güneşli havalarda kelebekler
ve sabahları yapraklarına çiğ damlaları düşüren
bir ömür bir bahçe gerekir

bir avuç toprağa hapsedilemeyişin çiçeğisin
ve yapabileceğim herşey
zamanı geldiğinde tomurcukların patlasın diyedir

sonra çamaşır ipim de yok
serecek kirli çamaşırlarım olmadığı gibi
bari ufak bir not mandallayıp atlayayım desem
ipin değil ikinci katın eksikliğine takılır intiharım
yoksa aynı eksiklikten mi çaldırdım kalbimi bir aşk hırsızına

peki ne var diyeceksin ortalıkta
bakıyorum da
bir sen bir ben bir balkon...
sefasındayız...
hepbirlikte gitme vakitlerine ayarlı çıkıntılık yaptığımız hayatın

temmuz 07 İZMİR