Balkır’a 2. Mektup(günler vardır)

Günler vardı beni aramadın sormadın
Nasıl durduğumu ayakta,
Nasıl yemek yediğimi
Nasıl su içtiğimi
Nasıl nefes aldığımı
Günler vardı hiç sormadın
Kaç defa adını andığımı

Unuturum sevmem zannediyordum başlarda
Gitti kelimesini bitti sanıyordum
Unutmak diyordum unutmak;
O da gitmek gibi olmalı
Artık olmayacak, olmamalı
Halbuki unuttukça hatırlamakla yüzleşiyordum
Ümit etmekle buluyordum sabahları
Uzaklığın mesafeleri diriltmekten ziyade, sevgimi daha çok arttırıyordu
Git gide yanılıyordum
Yanıldıkça daha iyi anlıyordum
Daha çok bekliyordum
Belki diyordum belki
Belkiler beklemeyi geçiyordu
Sevilen bir kadının yokluğuyla dolaşıyordum
Sevilen bir kadınla yaşıyordum
Günler vardı hiç sormadın
Nerde yaşıyordun