Murat Hüdavendigâr... Hatırla O Dönem ' i,
Ordu ' nun gözbebeği, sayılan ünlü Kent ' i...
Askerî Okulu ' ndan, mezun olmuş Mustafam;
Sunmuş Yurda Manastır, sonra nice Komutan...
Şöyle demiş bir bilgin, Altay ' dayken Atalar,
' Evrende doğuş ve ölüm; her şey bildiğince akar, '
Ama; Manastır adı yine, bana hep acı verir,
Coşku dolu anımda bile içimi yakar...
Kenarındaki gölü, ayrıcalık Ohri ' ye,
Bir baktım, Osmanlı ' dan, neler kalmış geriye;
Bir kaç Cami ve hamam, o güzelim köprüler...
Kabristan yakınından, yanıma sesler iner...
İşte bak! .. Uludağ ' a, gelmiş Üsküp! ...Hey gidi! ...
Bilmem ki bu dizeler; aklıma nerden geldi...
Osmanlı hoşgörüsü; Neden bir anda gitti?
Haçlar ve Minareler; sonra yarışa girdi?
Makedonya ' yı uçtan uca geçerken Vardar,
Der ki bana; ' Soydaşım! ... Sen üzülme bu kadar,
Sınır ötesi kaldım, diye sıkma canını,
Bak! Balkanlar'da halâ, Atalar ' dan izler var! ...'
Nevzat Bilgiç
Edirneye Şiirler
İsimli kitabımdan.
Kayıt Tarihi : 16.8.2010 00:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
