Birden durur, Balkanlar'dan gelen, o sert rüzgâr,
Güneş çıkar, ısınır havalar, gelir bahar,
İyileşir umutsuz hastalar, çiçek açar
Bahçedeki karanfiller, güller, sarmaşıklar...
Nice soylu sevdalar, yaşandı bu evrende,
Unutulmaz ezgiler, söylendi hep dillerde,
Kahretse de onları, ayrılık acıları,
Kutsal sevda ateşi, yanardı gözlerinde.
Ne olur Balkanlar ne olur; acımı durdur!
Elver, yıkılan yuvaları, yeniden kurdur,
Kardeşçe bir yaşantı, başlasın yeryüzünde,
Tanrım! ...Sen de duy sesimi, son dileğim budur! ...
Nevzat Bilgiç
Edirneye Şiirler
isimli kitabımdan.
Kayıt Tarihi : 16.8.2010 00:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
