Balıktayım… Şiiri - Mehmet Macit

kuş sesi,
çan sesi,
dalga sesi.
çekirge sesi,
rüzgar sesi,
en doğalından orkestra.
ah o keçiler!
dokunur sazın bam teline düşürdükleri taşlar.
doğada,
huzur dolu bir ortamda,
doyumsuz hazlarla mest olur duygularım.

düş kurdum,
hayale daldım,
dertleri suya saldım.
olta atmak bahane,
balıklarla hasbihaldeyim.
ikramım oldu üç beş kilo mısır,
ikramları oldu birkaç balık,
dostça bir alış veriş.

balıktayım,
özgür bir dünyadayım.
ne giydiğim elbise,
ne saçım sakalım,
ne ayakkabım,
kimin umurunda…
ne eleştiren,
ne dudak büken,
ne alay eden var.

ne hanımın naz hanesi,
ne evladın suç bahanesi,
ne bakkallın borç hanesi.
ne baboşun bar hanesi,
ne cellonun meyhanesi,
ne zeynonun kahvehanesi,
ne Dikili Devlet hastanesi…
tüm sorunlara deva,
en güzelinden doğa.
üşüme yeter…

pınarın suyu,
odun ateşi,
kararmış demlik,
demlenir iyisinden tavşan kanı çay.
tam buğday ekmeği,
edremit zeytini,
keçi peyniri,
birkaç çeşit nevale.
zenginlik denen kavram sanırım bu olmalı.
vay anam vay!
muhabbete bak…

kaç arkadaş kaç insanlardan kaç.
görmedim doymuşunu kime sorsam aç.
nefsine esir insan,
sanki ölümsüz canlı.
düzensiz bir toplum,
çeşit çeşit hengame.
kaç beyim kaç,
at kendini doğaya,
yaşamın tadına bak.

sakın kirletme,
temiz kalmış cennetleri.
cennette bu alemde cehennemde,
aramayı bilirsen…

Mehmet Macit
25.11.2016
Dikili/İzmir