Balıklı köyü Şiiri - Sedat Sade

Neden sesin soluğun çıkmaz artık,
Dili kelepçelenmiş, lal'laşmıs balıklı,
Her iki kanadın kökünden kırık,
Beli kambur, boynu bükük balıklı

Bilirim artık, gelenin gidenin olmaz,
Ağlasan da feryadını duyan olmaz,
Kül olsan kimsenin umurunda olmaz
İçi yangın, yüreği dargın balıklı..!

Kaç ömür gelip geçti kapında,
Kaç el nasır tuttu taşında toprağında
Can bile verildi bir avuç toprağında
Sağı yetim , solu öksüz balıklı..!

Etrafına bak bakalım, kimin kaldı,
Evvel zaman dünya bile sana dardı
Gidenlerin seni kulak arkasına sardı,
Gelenin yalan, gidenin yalan balıklı.

Kin nefret oldun, sitem ettiler adına,
Dağ başı oldun, hangi kuş konar dalına
Onlar öldü. Kim seni basacak bağrına
Havası duman, suyu bulanık balıklı.

Hani omuzunda tırpan, atın sırtındakiler
Onlar öldüler ama seni terk etmediler,
Ana gibi yar oldun bağrında gömüldüler
Anaya hasret, babaya özlem balıklı.

Bu saatten sonra kimse kadrini bilmez,
Sedat gibi seni kaleme alan da olmaz,
Gidene dur desen bile , dönüp bakmaz,
Yalnızlığa mahkum,
yalnızlığa esir balıklı

Üzülme sakın, başın hep dik kalsın,
Seni bu duruma düşüren utansın
Bu şiir'de gidenlere hatıra kalsın,
Sabahı selamsız, akşamı ezansız balıklı.