Balıkkaya Şiiri - Murat Kara

İçimde tatlı bir kıpırtı
Yeniceköy yolu bitiyor.
Evlerin üzerinde yükselen Balıkkaya,
Zaten heryerden görünüyor.
Kalbimi oynaştıran o değil
Seni görmek ümidi.

Ama henüz yoksun görünürde,
Seni arıyorum
Balkon ve pencerelerde.
Yalvarışla dolu yüreğim
Hiç bitmesin istiyorum yol,
Adımlarım gidiyor geri geri.
Yol ha bitti, ha bitecek.
Ama yerimde duramıyorum,
Çıldıracak ayaklarım sanki.

Gözlerim gergin,
Seni görürse gevşeyecek.
Bedenim mıknatıs olup
Çekmek istiyor seni.
Yapışıp kalmak istiyorum
Olduğum yere.
Şu otomobil geçmese,
Zorunlu kaçıyorum kıyıya.
Ama gözlerim pencerelerde,
Didik didik ediyor köşeleri.

Unuttum birden
Hangi katta oturduğunu.
Tersine çevirip boşaltmak istiyorum
O koca binayı.
Bir kadın en üst katta
Sana benziyor ama
Esmere kaçıyor saçları.
Sen misin acaba?

Köprüdeyim birazdan,
O ise girip çıkıyor içeri,
Birşeyler yapıyormuş hissini veriyor,
Acaba beni gördü mü?
Kırmızı kazağı üzerinde
Bu şüphe neden?
Belki de beni sevmeyeceğinden
Gözlerinde sevgi yerine,
Yalnızca merak parıltıları
Göreceğimden,
Korkuyorum.

Birden seni görür gibi oluyorum
Ama sana kavuşamayacağımı
Mutlaka biliyorum.
Öyleyse neden seviyorum?
Neden umut ediyorum?
Hakim değilim adımlarıma
Çaresiz geçiyorum kapının önünden.

Arkama bakmaya cesaretim yok,
Korkuyorum onun sen olmadığından
Karşıya geçerken biraz sonra
Gözlerim takılıyor balkona,
Senin gözlerine.
İnanılmaz belki ama
Gözlerini içiyorum metrelerce öteden,
Kalbimin atışlarını dinliyorum bir an.
Sonra uçarcasına gidiyorum,
Nereye gittiğimi bilmeden
Ama huzur içinde.