Balıkçının Kaderi Şiiri - Serkan Aloğlu

Yine yalnız ve tek başıma rastgele dedim içimden
Bir umut bekledim senelerce denizlerden
Ağlar attım Ege'nin koyu sularına gecelerden
Sabah oldu ayıkladım küçükleri büyüklerden
Derken asıldım küreklere livardakiler ölmeden
Çektim çektim kürekleri aceleden
Çünkü İmbat patlamıştı taa ileriden
Dalgalar sardı etrafımı birşeyler istiyor gibiydiler
Yalvardım yakardım hırçın kızgın gibiydiler
Ne istiyebilirler dedim benim gibi küçük bir adamdan
Bir savaştı adeta yaşanan dalgalardan
Yoruldum dizlerim kollarım titriyordu mücadele etmekten
Zaman mefhumunu kaybetmiş
Seneler geçmişti sanki aniden...
Son bir gayretle asıldım tekrar küreklere
Bir çatırtı istavruzum kopmuştu düştü birden derinlere
Artık çaresizdim korkuyordum ölmekten
Tarih tecelli mi ediyor dedim içimden
Çünkü aynı denizlere gidipte dönmeyen
Aklıma geldi Babam ve Dedem.
Dua ettim onların ruhuna
Yardım istedim Rabbimden bu naciz kuluna.
Bir anda huzur doldu içime hafiflemiş uyuşmuş rahatlamıştım adeta
Korkmuyordum artık ölümden, yalnızlıktan
Bir asker savaşta
Bir sanatçı sahnede
Bir mümin hicazda
EE bir balıkçı da deniz de ölmeliydi.diye düşündüm
Uzandım küpeşteme gözlerimi kapadım ve bekledim.