Balıkçının Güncesi Şiiri - Dinmez Er

Tan yeri ağarırken üç beş balıkçı sahile geldiler.
Yamalı pantolonları, ayakları çıplak, yorgun,
Sarsak adımları, kançanağı gözleri uykusuzdular.
Viran, yaşlı bir tekneyle çala kürek denize açıldılar.
Karınları aç, cep cepken delik, lakin umutluydular.
Yırtılmış, yamanmış, hırpalanmışlıklarına inat edercesine,
Ya Allah, Bismillah deyip ağlarını mavi sulara saldılar.
Nazlanırken güneş sıcak yüzünü göstermeye, ve de,
Partallarını ıstmaya, ucuz tütünden sigaralar sardılar.
Nasırlı koca koca elleri, tütün sarısı küt parmaklarıyla.
Kader, kısmet, ya nasip, sabır, sabır, sabırdır.
Fakir balıkçının kremalı pastası, bekle garibim, bekle
Bir tas çorba, iki üç zeytin tanesi, üç dört taze ekmeğe..
.
Sabahın kirli ıslak perdesini nihayet yırtarken sıcak kollarıyla,
Gülümseyen yüzüyle o, güzeller güzeli sarı saçlı cömert kız.
Kırık, çarık, donuk renkli balık kasalarını dizdiler kıyıya,
Aç kedilerin kahvaltı sevinci, martıların çılgın pikeleri,
Kumsala baştan kara yapan teknelerin, balıkçıların sesleri,
Ağları çeken eşlerini gözleyenler, babalarını seyre gelen,
Çelimsiz balıkçı çocukları ve onların meraklı anneleri...
Az sonra fokurdayıp kaynayacak isli kara çorba tencereleri.
Ardından demlenecek bergamot kokulu kan kırmızı çaylar.
Balıkçı kulubelerinde yeşerecek düş dağarcıkları yeniden.
Çekilen çileler, yaşanan acılar, fakirlik; değişmeyen kaderleri.
Bir nebze olsun unutulacak, uyku perdelerken yorgun gözleri,
Hayata atılacak sıkı bir düğüm, yaşamı bağlayacak halatlar.