BAlıkçımız..., Şiiri - Mehmet Hanifi Ekici

Akşamdan toplanırdı,
Çolluk çocuk.
evinde balıkçının
Bir sevinç bir mutluluk.
Herkeste heyecan, utku.
Herkes şen,herkes mutlu,
Bir o kadar umutlu...

Güneş doğar doğmaz,
Düşerdik gölün yoluna.
Öyle koşardık ki...
Bakmazdı kimse arkasına,
Bir iki nanikten sonara,
Varırılırdı gölün kıyısına.

Çıkarırdı balıkçı bütün esvabını,
Elleriyle kapatarak
namahremlerini,
Atlardı...

Sahibini bekleyen,
Nanikler gibiydik biz...
Tir tir titrerken.
Mevsim, kış...

Daldıkça, atardı balıkçı,
Ama çok, ama az.
Atardı, kenara.
Onları toplamak düşerdi,
Biz çocuklara...

Koşuştukça,
Zaman çabuk geçerdi...
Bir an önce balık yemekti,
Herkesin derdi..

Hep birlikte koşardık,
Odun toplamaya.
bayılırdım ben,
kızarken balıklar,
Ateşin başında oturmaya...

Kokusu,lezzeti hala damağımda.
Öyle bir tat öyle bir lezzet ki
Anlatamam.
Yıllar geçse de, o günleri hiç,
Ama hiç unutamam...