Balıkçı Turan Şiiri - Atilla Yiğit

Aynı mahallede esnaftık
O balıkçı ben kahveci
Bekardım masraflı adamdım
Memur maaşım yetmiyor diye
Kahvehane almıştım
Almaz olsaydım
Mekancılık kolay değil
Başıma dert açmıştım
Azmı karakolluk oldum
Yatıya kalanlardan
Kahvene artık hana dönmüştü
Garibanlar sıcak bir yer bulmuştu
Gurbete gelen hemşeriler kalırdı
Bekçi polis hep musallat olurdu
Kahve kapanınca gurbetçinin üstüne
Geçerdim Turanın balıkhane köşküne
Yakardık ocağı kurardık masayı
Gece aydılatırdık tahtalı barakayı
Adam dert küpüğdü
Zaten dünyada bulmuştu belayı
Üç hanımı vardı,biri müstasna
Sonuncuyu meyhaneden almıştı
Almaz olsaydı
Bir kız çocuğu oldu,onuda bırakıp gitti
Neyseki onuda büyük hanımı büyüttü
İyi insandı ondan olan çocuklarda iyiydi
Ortancası cazgırdı oğlu oktayda aynı
Az çekmedi Turan ondan
Neyseki askerde öğretmen biz kız aldı
DüştüTuranın yakısından
Apartmanlar dolunca kulübe arkasından
Eser kalmadı Turanımın barakasından
Samsuna döndü üzüntüsünden
Bir akşam üstüydü aradı helallık istedi
Hastayım dedi.
Dedim sen hakkını helal ettin
Azmı kahrımı çektin
Sakın ölme geleceğim samsuna
Hele bakın garibimin şansına
Ertesi gün hanımı ,size ömür deyince
Anladımki balıkçı Turan ölmüştü
Hatıralar anılarda kalmıştı.

Atilla YİĞİT